بسیاری از شایستگی های گونزالو هیگوائین همیشه از یاد ها می روند . بازیکنی فرصت طلب که الگوی هر مهاجمی است اما زیر جفای ابدی قرار دارد .
چندی پیش کلیپی از ال پیپیتا منتشر شد که در سن یازده ، دوازده سالگی از رویاهایش برای آینده می گفت . یکی از آرزوهایش حضور در رئال مادرید بود . اتفاقی که در 19 سالگی به آن دست یافت . این هدف بلند مدتی بود که این مهاجم داشت . او می دانست که می تواند به این خواسته خود برسد .
این نکته به این علت حائز اهمیت است که تعصب به خصوص در میان خارجی های رئال مادرید نسبت به این باشگاه می تواند کم باشد . به جز بازیکنان آکادمی ، در هر باشگاهی بازیکنان می آیند و می روند . این یک واقعیت قابل توجه است . اما هیگوائین از ابتدا به رئال مادرید تعصب داشته و از بچگی رویایش بازی در برنابئو بوده است . پس تردیدی نیست که باید او را یک مادریدیسمو قلمداد کرد .
از نظر ورزشی هم نمی توان در موردش تردیدی داشت . طبیعی است که گاهی اوقات به این خاطر که می بیند مورد اعتمد نیست افت کند . پس از بازی با مایورکا گل نزده اما دلیلی نیست که نتواند به او اعتماد کرد . اتفاقا همان گل هم بسیار با ارزش بود و عامل برگرداندن نتیجه بود .
درست است که کریم می تواند در بازی تیم و روان شدن آن نقش زیادی داشته باشد ، اما شم گلزنی او با هیگوائین قابل مقایسه نیست ، همین طور تعصبش . شاید از نظر تکنیک ، بازیکن آرژانتینی کمتر از همتای فرانسوی باشد اما با جنگندگی آن را جبران می کند . او به طرز خارق العاده ای یادآور رائول است ، به خصوص از نظر تلاشی که برای تیم انجام می دهد .
در همین بازی قبلی با زسکا ، نشان داد که چگونه می توان از بازیکن حریف توپ را ربود و گل ساخت . یا در صحنه ای دیگر ، از بارزوتسکی توپ را گرفت و از هیچ ، یک موقعیت ساخت . هیگوائین باهوش ، متعصب و توانست . هیچ گاه بی خیال هیچ توپی نمی شود و این تفاوتش با خیلی از بازیکنان است .
در پنج سالی که در رئال مادرید بوده ، صد گل زده است . گلهایش به همه شکلی بوده اند ، از شوت از بیرون محوطه جریمه گرفته تا تک به تک ، ضربه سر ، پنالتی و ... او یک گلزن ذاتی است . شاید برخی او را در بازیهای بزرگ ناکام بدانند و بازی با المپیک لیون در سال 2010 را به یاد بیاورند ، اما مگر چند نمونه دیگر به جز آن بازی وجود دارد ؟ به خاطر همان یک بازی باید همه زحمات ال پیپیتا را نادیده گرفت ؟
چندی پیش کلیپی از ال پیپیتا منتشر شد که در سن یازده ، دوازده سالگی از رویاهایش برای آینده می گفت . یکی از آرزوهایش حضور در رئال مادرید بود . اتفاقی که در 19 سالگی به آن دست یافت . این هدف بلند مدتی بود که این مهاجم داشت . او می دانست که می تواند به این خواسته خود برسد .
این نکته به این علت حائز اهمیت است که تعصب به خصوص در میان خارجی های رئال مادرید نسبت به این باشگاه می تواند کم باشد . به جز بازیکنان آکادمی ، در هر باشگاهی بازیکنان می آیند و می روند . این یک واقعیت قابل توجه است . اما هیگوائین از ابتدا به رئال مادرید تعصب داشته و از بچگی رویایش بازی در برنابئو بوده است . پس تردیدی نیست که باید او را یک مادریدیسمو قلمداد کرد .
از نظر ورزشی هم نمی توان در موردش تردیدی داشت . طبیعی است که گاهی اوقات به این خاطر که می بیند مورد اعتمد نیست افت کند . پس از بازی با مایورکا گل نزده اما دلیلی نیست که نتواند به او اعتماد کرد . اتفاقا همان گل هم بسیار با ارزش بود و عامل برگرداندن نتیجه بود .
درست است که کریم می تواند در بازی تیم و روان شدن آن نقش زیادی داشته باشد ، اما شم گلزنی او با هیگوائین قابل مقایسه نیست ، همین طور تعصبش . شاید از نظر تکنیک ، بازیکن آرژانتینی کمتر از همتای فرانسوی باشد اما با جنگندگی آن را جبران می کند . او به طرز خارق العاده ای یادآور رائول است ، به خصوص از نظر تلاشی که برای تیم انجام می دهد .
در همین بازی قبلی با زسکا ، نشان داد که چگونه می توان از بازیکن حریف توپ را ربود و گل ساخت . یا در صحنه ای دیگر ، از بارزوتسکی توپ را گرفت و از هیچ ، یک موقعیت ساخت . هیگوائین باهوش ، متعصب و توانست . هیچ گاه بی خیال هیچ توپی نمی شود و این تفاوتش با خیلی از بازیکنان است .
در پنج سالی که در رئال مادرید بوده ، صد گل زده است . گلهایش به همه شکلی بوده اند ، از شوت از بیرون محوطه جریمه گرفته تا تک به تک ، ضربه سر ، پنالتی و ... او یک گلزن ذاتی است . شاید برخی او را در بازیهای بزرگ ناکام بدانند و بازی با المپیک لیون در سال 2010 را به یاد بیاورند ، اما مگر چند نمونه دیگر به جز آن بازی وجود دارد ؟ به خاطر همان یک بازی باید همه زحمات ال پیپیتا را نادیده گرفت ؟
نتیجه 2 بازی پایانی هفته سی و دو لیگ برتر انگلیس